ಕೂತೇ ಮಾತನಾಡಬೇಕು,
ಒಂದು ದೀರ್ಘ
ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು,
ಹುಲ್ಲೋ ಮಣ್ಣೋ
ಸಿಗುವಂತಹ ಜಾಗದಲ್ಲಿ
ಕೈ ಊರಬೇಕು,
ಕಣ್ಹೊರಳಿಸಿ,
ಎಡ ಬಲ ತಿರುಗಿಸಿ, ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ,
ಕೈಯುಜ್ಜಿ, ಬಿಸಿಯಾದಂತೇ
ಕಣ್ಣಿಗಿಟ್ಟು,
ನಿಧಾನವಾಗಿ ತೆರೆಯಬೇಕು,
ಇಷ್ಟು ಸಿದ್ಧತೆ
ಬೇಕು.
--
ಬಿಡುವಿಲ್ಲದೇ
ಬೆರಳುಗಳಲ್ಲಿ
ಕುಟ್ಟುತ್ತ ಕುಟ್ಟುತ್ತ
ಕಣ್ಣುಗಳು ಕೆಂಪಾದವು,
ಕಣ್ಣುಗಳು ಕೆಂಪಾದವು,
ಕೈ ನಡುಗಿತು,
ಸೋತಿತು,
ಬೆನ್ನು ಡೊಂಕಾದರೂ
ಎದೆಗಳು ಉಬ್ಬಿಯೇ
ಇವೆ,
ಚನ್ನಕೇಶವ ಹೀಗೆ
ಒಲಿಯುವುದಿಲ್ಲ
--
--
ಪರಸ್ಪರ ಪದಗಳೂ,
ಬಣ್ಣಗಳೂ ಆಗಿದ್ದೇವೆ,
ಕೆಂಪಾದ ಕಣ್ಣುಗಳೂ,
ಉಬ್ಬಿದ ಎದೆಗಳೂ,
ನ್ಯೂರಾನುಗಳಲ್ಲಿನ
ಮಿಂಚುಗಳ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿಸಿ
ಸಿನಾಸ್ತೇಶಿಯಾ
ಆಗಿಸಿವೆ,
ಇದರಲ್ಲಿ ಮಾತುಗಳು
ಬಣ್ಣಗಳಾಗಿವೆ,
ನೀವು ನಾನು ಪದಗಳಾಗಿ,
ಡಿಕ್ಷಿನರಿ ಸೇರಲು
ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದೇವೆ
--
ಇಲ್ಲಿಂದ ಸುಮಾರು
ದೂರ ಹೋಗಬೇಕು
--
ಬೀದಿದೀಪಗಳ ಮುಸುಕಿನಲ್ಲಿ
ನಮ್ಮ ಇರುವಿನ
ಸತ್ಯಗಳು ಮಂಕಾಗಿ,
ಕ್ಷೀಣವಾಗಿ ಮಿಣುಕುತ್ತಿವೆ,
ಪದ್ಮಾಸನ ಬೇಡ,
ಹೇಗೋ ಒಟ್ಟು ಏಳಲು ಮನಸ್ಸಾಗದಂತೆ ಕೂತು
ಹೇಗೋ ಒಟ್ಟು ಏಳಲು ಮನಸ್ಸಾಗದಂತೆ ಕೂತು
ಮಾತನಾಡಬೇಕಿದೆ
ಆತ್ಮೀಯ ಸುಬ್ಬು,
ReplyDeleteಕವಿತೆ ಬಹಳ ಚನ್ನಾಗಿ ಬಂದಿದೆ. ಖುಶಿಯಾಯಿತು.
ಇಂತಿ
ಅರವಿಂದ
Very true.
ReplyDeleteVery touching.